Ne yaşarsam hep kendimi yaşarım,
Sevgi ve aşklardan uzaktayım,
Duyulmayan uzun feryatlardayım,
Ondan ben kendimi yaşamaktayım,

Gönül ne isterse onu yaşıyor,
Ama feryatlarla hayat yaşıyor,
Hiç ayrılıklar olmasın istiyor,
Ama nedense ayrılıkları yaşıyor..

Ağla, ağla dinmiyor gözyaşlarım,
Ben artık sevgilerden uzaktayım,
Kendi kendime yaşamaya mahkûmum,
Aklımı başımı hemen toparlamalıyım..

Gelin görün ben ne hallerdeyim,
Kendini kaybeden deli divaneyim,
Benim olamayanları ben neyleyim,
Bundan böyle kendi, kendi meyim..

Ben mahkûm oluyorum kendime,
Kanmışım senin yalan olan sevgine,
Ne desem boş olmuşum deli divane,
Yaşar giderim artık kendi kendime..

Umutlar vardı yaşamlar adına,
Onlarda yok oldu fani dünyada,
Yaşamak beyhude oldu artık bana,
Umutları yıkmak oluyor dünyada..

Hayat bir uzun yol yaşanıp gidiyor,
Kimse kimsenin halini hiç bilmiyor,
Herkes yaşamdan güzellikler bekliyor,
Ardından birde ayrılıklar ekleniyor..

Hayat kısa eğri doğru yaşanıyor,
Sevgilerde kadir kıymet bilinmiyor,
Onlarda zamanla bitip gidiyor,
Sevdalar adına yoklukları yaşıyor…
ZEKERİYA BAŞGÜN
CANİYİSEVER