Sen üzülme gül yüzlüm,yürek suda arınmaz
Gülü gülle örtünce,asırlar geçse solmaz
Evreni ateş sarsa,gönül gülden ayrılmaz
Gülü gülden koparıp,ayıranlar utansın
                                ***
Sitemlidir bu şehir,sen buradan gideli
Cehalet boy gösterdi,ya buna ne demeli
İnsanız insan gibi,sevilip sevilmeli
Fikrime yenik düşüp,savrulanlar utansın
                                   ***
Gerçekler unutuldu, yalan dolan sözümüz
Doğruyu yanlış kıldık,buharlaştı közümüz
Tutsak olan aşklara,gündemleşti özümüz
Nefsini pazarlayıp,doyuranlar utansın
                                   ***
Sevgi ruhun gıdası,şirindedir mayası
Yusuflar unutuldu,tavernadır havası
Değerler hep kokuştu,çürümüş tamburası
Leyla yı tanımayıp,yayılanlar utnsın
                                    ***
Sevgi bizim anamız,hasretine yanarız
Gün gelir yeşil yaprak,ağaçlardaki narız
Güneşin batımında,gök gubbede ararız
Zalimi dost bilipte,kayıranlar utansın
                                      ***
Sevgi bizde emektir,damlayan alın terim
Sadakat la eğilir,varlığına neferim
Kadın erkek fark etmez,hem aslı hem keremim
Lobilerde bayılıp,ayılanlar utansın
                                      ***
Arısı oğul vermez,balı yok boştur petek
Üstünde yırtık yelek,barı sazı diskotek
Miskete göbek atar,bahşiş ister dümbelek
Masalara mey olup,soyunanlar utansın...

mehmet güven