\"Ne oldu sevgilim?\" diye hiç sorma!
Düştüğüm hallerin sebebi sensin.
Yüreğim yanarken nâr-ı sevdânla,
Üşüyen ellerin sebebi sensin.

Özlüyorum seni her an, her demde
Sensin şu ruhuma çâre de, em de.
Sana adadığım gönül bahçemde;
Kuruyan güllerin sebebi sensin.

Ah! Keşke diyordum, bir baksa bana,
Gözünden bir damla yaş aksa bana.
Artık gönül evin yasaksa bana;
Çıkmayan falların sebebi sensin.

Yüreğim kabardı, bedenim almaz;
Unutma! Bu dünya sana da kalmaz.
Daha da diyecek tek sözüm olmaz;
Şu suskun dillerin sebebi sensin.

Bırak, sevdâ bizi yakarsa yaksın!
Sen gönül avcısı, aşka tuzaksın.
Öyle ayrı dünya, öyle uzaksın;
Bitmeyen yolların sebebi sensin.
(Tez geçen yılların sebebi sensin.)

Esat ANIK