Hayat terk edilen için mi, terk eden için mi zor? Yada terk edilen mi, terk eden mi zorlanır yaşananlar karşısında. Aşk-aşık, gece-gündüz, acı-tatlı, gibi daha sayamadığım bir çok terimler nasıl birbirini tamamlıyorsa, terk etmek-terk edilmekte birbirini tamamlıyor. Acı bir reçetenin faturası. Her ilişkide biri diğerinden daha çok sever, daha çok aşık olur.       

Terk eden artık aşık değildir, yaşanan ilişkinin bitmesi gerektiğini düşünür, günlerce ayrılma planları yapar. Bin bir türlü mazeretler uydurur.  İncitmemek adına olsa gerek; nasıl incinmeyecekse terk edilen…

Terk edilen, neden terk edildiğine bir anlam veremez, üstelik ilişkilerinde bir kusur yada eksiklik yok iken. Aklı karışır, terk edilmeyi yüreği hazmedemez. Kafasında yığınla soru işaretleri kalır. Kendi içinde kurgular kurar, anları anlarına karışır. Sıralamaya başlar;

Böyle mi sevdin, sevmek terk edip gitmek mi?
Ağrı dağı gönüllü yarim derdin.
Hani el ele verecektik, sırt sırta verecektik
Hayatın kahpeliklerine göğüs gerecektik.
Ha söyle sevdiğim, nereye gittin şimdi, neredesin.
Ölesiye değil yaşamayı sevmiştik.
Aşkımıza hiçbir kara gölge düşmeyecekti.
Şimdi neden bu terk ediliş, anlayamadım.
Hiç mi acımadın, bari beni bana bıraksaydın
Giderken beni benden aldığın yetmiyormuş gibi,
sol yanımı da alıp götürdün.
Nedir şimdi bu, bunun adı merhametsizlik değil de ne?
Şimdi kim bilir kimlerlesin,
başkalarını da kendine aşık edip, ardında göz yaşlarımı bırakacaksın yine.
Yine kaç kişinin sol yanını çalacaksın ha söyle?
Sona beddua etmiyorum.
Sadece şunu diyorum sevdiğim;
İnşallah sende benim gibi seversin, yanarsın…
Sevmenin ne demek olduğunu yanınca anlarsın,
Yanacak kadar, ölecek kadar sevecek yürek varsa tabi …
sevmek mi, terk etmek mi terk edilmek mi daha zor? Hangisi?
Terk edilmek, kor ateşte yanmak gibi.. 

Ve sevdiğin bir kuş misali kanat çırpar avuçlarının arasında kayboluverir sonsuzluğa. Sen terk edilmenin sancısıyla yaşarsın sonsuzluğa dek. Yaşanan onca şeyin hatıraları, geceni gündüzünü birbirine katar. Gökyüzü artık siyahtır. Kızılla boyanır hayaller ve düşler. Sevdiğinden intikam alır gibi kendinden, aslından intikamı kendinden alırsın “neden bu kadar sevdim, neden aldandım tatlı sözlere” hesaplar sormaya başlar. Öfkesine hakim olamaz. Terk edilmekten ziyade kendisiyle hesaplaşır terk edilen. 

Nasıl aldandım, nasıl kandım tatlı sözlerine.
Her tatlı sözcüğün kalbimi çalana kadar mış.
Çaldın ve gittin. Üstelik ardına bile bakmadan.
Söyle hangi yüreğe, hangi dine sığar bu terk ediliş.
Seviyorum de ardından 24 saat geçmeden “buraya kadarmış” de ve git.
Buda yetmiyormuş gibi kendine iyi bak demen yok muydu?.
Onca yaşananları bir kalemde silip attıysan,
Susma zamanıdır…
Canın sağ olsun..yolun açık olsun
Ulviye Ay
23/05/09